Nga Luan RAMA
(Artan Fuga, Erion Veliaj dhe Bajram Begaj)
Personazhet nuk janë të rastësishëm. As dosido apo të rëndomtë nuk janë. Edhe pse nuk vijnë nga të njejtat kushte apo rrethana, janë bërë pjesë e të njejtës histori.
PERSONAZHI I PARË është Akademiku Artan Fuga.
Nuk e kam zgjedhur ngase unë e lexoj gjithmonë me vëmendje dhe as sepse në më të shumtën e herëve, gjej në çfarë profesori shkruan; ide, mendime e vlerësime që i çmoj, mbi të gjitha për kurajon qytetare dhe intelektuale.
Por e kam zgjedhur sepse vetë profesori u përfshi në historinë për të cilën do t’ju shkruaj në vijim, me anë të një reagimi publik, (si gjithmonë në stilin e tij).
PERSONAZHI I DYTË është Erion Valiaj. Kryetarin e Bashkisë së Tiranës (ende në detyrë prej një vendimi të Gjykatës Kushtetuese), e kam zgjedhur sepse prej tij nis e merr udhë gjithë historia.
PERSONAZHI I TRETË është Bajram Begaj. Arsyeja se pse Presidenti i Republikës është në këtë treshe, lidhet me qëndrimin e tij jo aq të pakuptueshëm, edhe pse të pakuptimtë, ndaj historisë së shkarkimit nga detyra të Kryetarit të Bashkisë së Tiranës.
HISTORIA është e njohur. Ka të bëjë me shkarkimin e kryetarit të arrestuar të bashkisë së Tiranës nga detyra, në të cilën e kanë zgjedhur shumica e qytetarëvë votues të kryeqytetit.
Shkarkimi u inicua prej një urdhëri politik. Erion Veliaj u ankua në Gjykatën Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë. Kjo e fundit, me cilësinë e organit të vetëm epror që ka tagrin të intepretojë Kushtetutën (Neni 124 i Kushtetutës thotë:
- Gjykata Kushtetuese zgjidh mosmarrëveshjet kushtetuese dhe bën interpretimin përfundimtar të Kushtetutës.
- Gjykata Kushtetuese i nënshtrohet vetëm Kushtetutës), shpalli regjistrimin e çështjes për shqyrtim, për rrjedhojë edhe pezullimin e të gjithë praktikës së shkarkimit, formalizuar me Vendimin e Këshillit të Ministrave.
Mirëpo, përkundër Vendimit të Gjykatës Kushtetuese, pra edhe në kundërshti me vetë Kushtetutën, hyn në lojë Presidenti i Republikës. Ai e quan të pranuar shkarkimin dhe shpall zgjedhjet për Kryetar të Bashkisë së Tiranës, ende pa u shkarkuar kryetari i burgosur, pra ende pa u krijuar edhe ligjërisht vakanca.
Edhe pse shumë prej juristëve me emër dhe kurajo publike (përjashtuar vetëm njërin që Presidenti e ka marrë në punë dhe e paguan), ia bënë të qartë publikisht se është i detyruar të zbatojë Vendimin e Gjykatës Kushtetuese, ai bëri të kundërtën, shkeli Kushtetutën!
Gjykata Kushtetuese u detyrua të mblidhet sërish, e këtë herë, me unanimitetin e të gjithë anëtarëve të saj, e bëri të pavlerë duke e pezulluar atë pjesë të Dekretit të Presidentit që shpallte zgjedhjet për Kryetar të Bashkisë së Tiranës.
Presidentit nuk i mbetej asnjë shteg tjetër, përpos t’i bindej vendimit të Gjykatës Kushtetuese. Dhe sipas modelit të “gjinisë asnjanëse”, u detyrua të thotë përmes një zyre shtypi se “Presidenti i Republikës respekton vendimin e Gjykatës Kushtetuese”.
Mirëpo historia nuk mbaron këtu. Duke “harruar” se çfarë kishte deklaruar vetëm pak ditë më parë, pra duke “harruar” se kishte thënë që do të respektonte vendimin e Gjykatës Kushtetuese, “urdhëroi” Sekretaren e Përgjithshme, pikërisht atë që mbahet mend për “gjetjen” e çelësit të rritjes së efikasitetit duke larguar nga puna specialistët e kualifikuar, që t’i japë urdhër Gjykatës Kushtetuese që ajo, pra Gjykata Kushtetuese “Të deklarojë në fillim të seancës së shqyrtimit të datës 31.10.2025 moskompetencën lidhur me dekretin nr. 350, datë 1.10.2025;”.
Çfarë marrëzie!
Bajram Begaj është i lirë të bëjë çfarë të dojë me emrin e vet. Por, në lartësinë e Kryetarit të Shtetit, ai e ka për detyrë ta ndalë rendin e marrëzive që e ndragin Presidentin e Republikës. Të paktën kaq duhet ta bëjë; t’i lerë vend vetes që kur të mos jetë më në atë detyrë, të mos e tregojnë me gisht.
Dhe në fund një shpjegim.
Përse e nisa renditjen e personazheve me emrin e Profesor Artan Fugës?
Fare thjeshtë. Sepse ai është i barazlarguar nga dy personazhet e tjerë në konflikt. Dhe qasja e tij është prej një intelektuali të angazhuar.
Profesor Fuga ka publikuar një shkrim, nëpërmjet të cilit ai denoncon publikisht me forcën e kurajos së vet, letërurdhërin e Presidentit të Republikës drejtuar Gjykatës Kushtetuese”.
Sensi reaktiv, maturia intelektuale, por edhe nervi qytetar, gjuha sarkastike dhe shpotitë qesëndisëse të Artan Fugës thonë gjithçka duhet thënë mbi marrëzinë e urdhërimit absurd mbi Gjykatën Kushtetuese.
Ndërkaq, Erion Veliaj, edhe prej kuvlisë ku e kanë ndryrë e mes hallit të madh ku gjendet, me betejën kushtetuese që ka nisur që prej kur u urdhërua shkarkimi i tij nga detyra e Kryetarit të Bashkisë së Tiranës, po i bën një shërbim të madh më shumë se vetes së tij, autoritetit të Kushtetutës.
Duke vënë në lëvizje Gjykatën Kushtetuese, ai po i ofron asaj shansin që të dëshmojë autoritetin dhe integritetin e vet si organi i vetëm i Drejtësisë Kushtetuese dhe të vendosë mbi bazën e normës kushtetuese, standardin e ndarjes së pushteteve.
